babamın uzay mekiği yapabileceğine inandığım dönemlerde[ybkz]swh[/ybkz] çok daha sık yaptığımız; araya sosyal çevre değişikliklerim, kendisinin henüz bilmediği[ybkz]swh[/ybkz] sigara alışkanlığım gibi nedenler girince artık iyice seyrekleşen ritüel.
[ybkz]swh[/ybkz][ybkz]swh[/ybkz]o kadar çok anımız var ki maç izlerken. bir porto maçında gol diye fırlayıp anneannemi korkudan altına sıçırtmamız, 1 ay boyunca konuşmayıp[ybkz]swh[/ybkz] slavia prag maçında gollerde sarmaş dolaş olmamız, 3-0 barca galibiyetinden sonra bir önceki sene kaybettiğimiz hasta beşiktaşlı büyükbabamı hatırlayıp öyle güzel bir gecenin ortasında ağlamamız, 2-1 aldığımız bir fener maçında ronaldo[ybkz]swh[/ybkz] 2 gol atınca bir anda "hasktr yanlış ronaldo yu almışız" diye ayağa fırlaması...
bir de karıncamız[ybkz]swh[/ybkz] eklendi bize şimdi yeni yeni. 3-1 aldığımız psg maçında babamın uyutmak için kucağına aldığı sonra daniel amokachi nin golünden sonra gaza gelerek havaya fırlattığı minik bebek büyüdü şimdi, bizden daha fanatik oldu.
hayat çok kısa amına koyim ya, birlikte daha çok maç izlemem lazım onunla.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
