uyumak istememek

toplum normlarına göre[ybkz]swh[/ybkz], derin psikolojik sorunlara işaret eden isyan hâli.

hayata karşıdır aslında bu isyan vaziyeti. gün boyu sömürüldüğün; sabahın erken saatinde sıcacık yatağından kalkıp; koştura koştura, hatta kahvaltı dahi yapamadan evden çıkıp; akşamın bir vakti eve gelip, yeme içme işlerini de hâllettikten sonra bir bakarsın ki; uykunu alabilmek adına, yatman gereken vakte kadar 3-4 saatlik bir zamanın kalmış. düşünsenize amına koyayım, sadece 3-4 saat... dünyaya, sözleşmeli çalışan olarak geldik sanırsın. hayatını sürdürebilmek adına çalışmak zorunda olduğun işin nedeniyle, kendine ayıracak sadece 3-4 saatin kalmış. işin oluşturduğu mental baskıyı ve yorgunluğu sönümlemekten hiç bahsetmiyorum. zira, onu da hesaba katarsak, vaktin falan yok senin; dokuz altı yollarında yitip gitmek olmuş kaderin.

günün en güzel saatinin yaşandığı anlara tekabül eder. gün içinde yapman gerekenlerin yerini yapmak istediklerin alır. 'gereklilik' sıkıcı bir şey çünkü dostlarım. bazen, eski bir şarkı, yeni demlenmiş çay, evde son kalan ekmekle yapılmış tost, güzel bir film birlikte şenlendirildiğinde, alınan bu keyifi uykuya kaptırmak istemez bünye. çünkü uyku böyle zamanlarda gereksizdir. zaman hep hızlı geçer ve yetmez. yine sabahın 5'i olmuş ulan!