şehit cenaze törenleri

içinde yatan gencecik vücuda inat askerlerin omuzlarında çok ağır ilerleyen, bayrağa sarılı tabutun başrolde olduğu törendir. genelde derin bir sessizlik hakimdir. bir desözüm ona ailenin acısına ortak olmaya gelmiş büyükbaşların şovu vardır. korumalarla gelirler acısına ortak olacakları halkın arasına, arabalarıyla cemaatin en önüne kadar giderler. muhakkak metanetten bahsederler sonra dayanmaktan ve milli birlikten. bir çoğu ilaçla uyuşturulmuş olan şehit yakınları da sadece kafa sallarlar anlamsızca

avcılar da olanında şehit annesinin oğlunun tabutunun yanına uzanarak, beni benden aldığı, nefesimi tükettiği törendir.

vatan uğruna hayatları solan gencecik bedenlerin ebedi yolculuğa gidişi.. can yakar.. yürek sızlatır..

genç yaşta, hayata doyamadan gitti dediğimiz vatan yiğitlerinin şehadet ebediyetlerine uğurlanışı. şehitler ölmez, sadece bir cümleden ibaret değil derin bir de manası vardır..

2008 ağustosunda erzincan'da 9 şehidin cenaze törenlerine katılmış biri olarak televizyonda her gördüğümde canımı yakan törenlerdir.

askerlerden birinin oğlu var, yaşı 2 falan, hiçbir şeyin farkında değil. oynamak istiyor, bu arada kadın subaylardan birisi çocukla ilgileniyor. herkesin yüzünde sahte bir mutluluk maskesi, bazıları çocuğa bakarken duygulanıyor.

sonra herkes toplanıyor alanda, karşında 9 tane tabut, bayrağa sarılı. tabutları taşıyanlar da şehitlerin arkadaşları büyük ihtimalle.
sırayla her birinin özgeçmişi okunuyor, memleketleri, eğitimleri, artık devam etmeyecek hayatlarının şimdiye kadarki kısımları...
dua okunuyor hoca tarafından. 9 tane genç adam, güneşin alnındasınız bu arada, ağustos sıcağı, bir yandan da ortamın o anki durumu, kendinizden geçiyorsunuz bir ara, sonra başka bir asker hakkında bilgi verildiğini duyup ailesini,elinden alınan hayatını düşünüyorsunuz.

sonra tabutlar askeri helikoptere yükleniyor havalanıyor. memleketlere gidecek o tabutlar, 'şehit ailesinin evine kor düşecek' daha.

haberlerde görünce bir de sinirlendiren törenlerdir bunlar. kocaman güneş gözlükleriyle utanmadan oralarda boy gösteren ve sorunun kaynağı olan devletlüler yok mu işte, ah onlar...