2008 ağustosunda erzincan'da 9 şehidin cenaze törenlerine katılmış biri olarak televizyonda her gördüğümde canımı yakan törenlerdir.
askerlerden birinin oğlu var, yaşı 2 falan, hiçbir şeyin farkında değil. oynamak istiyor, bu arada kadın subaylardan birisi çocukla ilgileniyor. herkesin yüzünde sahte bir mutluluk maskesi, bazıları çocuğa bakarken duygulanıyor.
sonra herkes toplanıyor alanda, karşında 9 tane tabut, bayrağa sarılı. tabutları taşıyanlar da şehitlerin arkadaşları büyük ihtimalle.
sırayla her birinin özgeçmişi okunuyor, memleketleri, eğitimleri, artık devam etmeyecek hayatlarının şimdiye kadarki kısımları...
dua okunuyor hoca tarafından. 9 tane genç adam, güneşin alnındasınız bu arada, ağustos sıcağı, bir yandan da ortamın o anki durumu, kendinizden geçiyorsunuz bir ara, sonra başka bir asker hakkında bilgi verildiğini duyup ailesini,elinden alınan hayatını düşünüyorsunuz.
sonra tabutlar askeri helikoptere yükleniyor havalanıyor. memleketlere gidecek o tabutlar, 'şehit ailesinin evine kor düşecek' daha.
haberlerde görünce bir de sinirlendiren törenlerdir bunlar. kocaman güneş gözlükleriyle utanmadan oralarda boy gösteren ve sorunun kaynağı olan devletlüler yok mu işte, ah onlar...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
