evde yalnız yaşamak

Öğrencilik bittiğinden beri sürekli olarak fırsatını kolladığım durum.

gelemiyorum baskıya, ruhum özgür benim.

iş çıkışı eve gelirsin...anahtarla açarsın kapıyı...evde bir dinginlik....çıkarırsın üstündekileri...çırılçıplak kalırsın...duşun altına atarsın kendini...çıkarsın...üstünde bir havlu....kapıların hiç kapanmadığı odaların diyarında...eve gelmeden plan yapmışsındır belki...eve gidince şunu yapıcam gibilerinden....ama siktir et deme lüksüne sahipsindir....yemek mi...yemesen de olur bugün...dolapta geçen günden 70 lik kalmış mına koyim...ohh mis...bak bakıyım peynir var mı...o da var...mevsimindeysek bir de dışarı çıkıp kavun kapmak var...aha da 15 dakikada hazır her şey...bir şey eksik gibi...müzeyyen abla mı söylüyor bir yerde yoksa gaipten alem mi yapıyorum kendi kendime?....ses ver ses...ayakları da uzattın mı...tamamdır hacı...

annemlerin yazı değerlendirme isteklerinden ötürü son zamanlarda oldukça sık yaşadığım durumdur.

kendimle kalmayı, yatağımı toplamadan evden çıkmayı özlemişim arkadaş.

annemin ve babamın sık sık şehir dışına çıkmalarından dolayı sürekli yaşadığım durum

3 gündür bir fiil muhattap olduğum can sıkıcı hal. lan ne yemek istiyor insan, ne içmek. bir an önce yatmak tek derdin oluyor.

(bkz: yalnızlık allaha mahsus)