aşkname

iskender palanın en güzel kitaplarından birisi. osmanlı döneminden itibaren yaşanılan sevdaları anlatıyor. aslında anlattığı kişiler hep gerçek kişiler.

okuyunca insan üzülüyor, kendisine küsüyor, yaşadığı aşklardan utanıyor. "oysa" diyor "geçmişte ne temiz ne dokunulmamış, yürekli aşklar yaşanmış" diyor. o günlere gidip kitabı kapatınca bulunduğunuz zamana geri geliyorsunuz ve hayıflanıyorsunuz..

"bütün iyi dilekler ve selamlardan sonra...
dilenciden sultana, köleden efendiye
hanım hey!..

sen ki muhabbet gülistanıma revnak bağışlayanım efendimsin,
sen ki arzum, emelim hicranım ve elemimsin,

ayrılığından dolayı yardım dilenmeye takatim yok senden, kapında kendini kaybedenlere gıptayla geçen ömrümde bir takate de ihtiyacım kalmadı artık. sevgili eşiğinde ölene değil sağ kalana şaşmalı şaşmak gerekir, der bir bilge ama ben senden uzakta,aşkınla hasta ama aşk sayesinde sıhhatteyim. araya bunca yılın hasreti girmişken bir gün seni görmeye dayanabilir miyim bilmem ama her sabah seni görüyor ve yüzünden aldığı güzellik ile insan içine çıkıyor diye güneşe, eşiğini döne dolaşa senden nur çalıyor diye her akşam mehtaba bakıyorum, bilesin. "bugün nasılsın ey kainatın başı dönmüş yıldızı?" diyorum ona, hasbihal ediyorum; " ne haldedir sevgilim, hoş mudur safaca mıdır istanbullar sultanı bugün?" diye tekrar soruyorum. "hiç benim bulunduğum yerden daha kederli bir aleme doğdun mu sen; hiç aşkta altüst olmuş bencileyin bir firkatzede üzerine parladın mı" diye sitem ediyorum bazen... velhasıl günlerce ve gecelerde güneşlere ve aylara durmadan ve dinlenmeden seni soruyorum, hala bir haber alamayışımı şikayetle söylüyor,anlatıyorum. senin beni unutma ihtimalini hatırlayıp çıldırıyorum bazı günler ve bazı geceler yüzünü eskisi gibi hayal edemeyeceğimden korkup kahroluyorum. sonra tevbeler ediyorum. seni unutma ihtimalini düşündüğüm için." iskender pala