Özellikle futbolda fanatizmi besleyen, aşırı davranışlarda bulunan ve çevreye zarar vermeye eğilimli taraftar.
holigan
bir athena şarkısı..
ülkemiz de en kolay yakıştırılan sıfatlardan biri. biraz futbolla ilgin olsun, herhangi bir kavgada da gözükürsen tamamdır. adın hemen bir kaç kendini bilmez holigana çıkıverir.
bir adet sözlük statüsü.
kapalı tribün çocuğundan atladığım mertebe.
çok tuhaf duygulardayım.
kapalı tribün çocuğundan atladığım mertebe.
çok tuhaf duygulardayım.
tam tanımı için :
(bkz: green street holigans)
(bkz: green street holigans)
athena grubunun ikinci albümü ve albüme adını veren parçası.
(bkz: bir dj olarak newcastle)[ybkz]swh[/ybkz]
(bkz: bir dj olarak newcastle)[ybkz]swh[/ybkz]
özelliklede ingilterede gelişmiştir.
yazarlığı onaylanmış bir adet yeni yazar.
hayırlı olsun.
hayırlı olsun.
britanya kökenli bir tabir olup, tribün kökenli yıkımların aktörlerine verilen isimdir. bir paye değil, bilakis olumsuz bir rol modeldir.
şahsen sorunların her zaman bir müzakereye dayalı çözümü olduğuna inanan biriyim. ancak kimi sorunlar vardır ki, sorunu seven insanlarca çözümsüz hale sokulur. buna da varım. örneği çok çünkü, kabulleniyor insan bir yerde. amma ve lakin kahpeliğe diyecek söz bulmak mümkün değil.
9 aralık 2012 galatasaray beşiktaş rmk makine maçında gördük ki, kahpelik almış yürümüş. fiziksel problemlerini sahada unutan ve renk ayrımı olmaksızın her biri birer dev olan adamların, kadınların üzerinden manipülatif yaklaşımlarla diğer tarafın kafasına basmaya çalışan asalaklar türemiş. kendi namussuzluklarının muhasebesi bir yana, sorun esasında çok daha derinlerde. yani evet, bu olayda beyoğlu yosmasının maksatlı çığlıkları asılsız ve aşağılık yeterince ama bunun dışında kalan konuyu gözardı mı edelim?
tarafsız bölgeye intikal edip olan biteni oradan değerlendirdiğinizde gerçekler inanılmaz derecede acı geliyor. her beşiktaş maç günü onlarca örneğine denk geliyorum. beşiktaşlı olduğumu bir tarafa bırakarak söylüyorum, tribün olaylarında en çok gördüğüm profil 16-20 yaş grubu ergenler. daha geçen günkü ankaragücü maçından sonra taksime çıkmak için merdivenlere yöneldiğimizde 3-5 tanesi uzaktan polis müdahalesini izliyordu. o taraftan gelmişler belli ki. yolum gerektirdiği için bir tanesine doğru yürüdüm. bence 15'inden fazla değildi. kendisine sorsan "15 buçuk, haziranda 16 oluyorum." der, o derece. neyse, abi 15 ama sustalı sallıyor elinde. şöyle bir baktım, ulan dedim, herhalde hata bizde. bu çocukları kahramanlık hikayeleri ile büyütürken yanlış şeyleri vurgulamış durmuşuz. "optik cebinde çift döner bıçağı taşırdı.", "...adam mısınız lan dedi, kaybolun burdan.", "sen git polise aradan patlat yumruğu, copunu da kap. biz nasıl gülüyoruz ama..." şimdi o piç kurusu anlattıklarımızın etkisinde olmadık başka bir yerde o bıçağı çıkarsa yeminle söylüyorum elinden alıp götüne monte etmeniz 3 sn. falan. ama işte o bıçak tek bedene girmiyor ki, bir aileye giriyor farkında değiliz.
sorun burada yani bence. biz delikanlılığı yanlış anlatıyoruz. cesareti, asiliği yanlış aksettiriyoruz. el kadar çocuk akşam haberlerine malzeme sağladığında ise "artık spor konuşmak istiyoruz." ikiyüzlülüğüne sığınıyoruz.
yok hocam, ben spor konuşmak istemiyorum. ben bunu konuşalım istiyorum.
şahsen sorunların her zaman bir müzakereye dayalı çözümü olduğuna inanan biriyim. ancak kimi sorunlar vardır ki, sorunu seven insanlarca çözümsüz hale sokulur. buna da varım. örneği çok çünkü, kabulleniyor insan bir yerde. amma ve lakin kahpeliğe diyecek söz bulmak mümkün değil.
9 aralık 2012 galatasaray beşiktaş rmk makine maçında gördük ki, kahpelik almış yürümüş. fiziksel problemlerini sahada unutan ve renk ayrımı olmaksızın her biri birer dev olan adamların, kadınların üzerinden manipülatif yaklaşımlarla diğer tarafın kafasına basmaya çalışan asalaklar türemiş. kendi namussuzluklarının muhasebesi bir yana, sorun esasında çok daha derinlerde. yani evet, bu olayda beyoğlu yosmasının maksatlı çığlıkları asılsız ve aşağılık yeterince ama bunun dışında kalan konuyu gözardı mı edelim?
tarafsız bölgeye intikal edip olan biteni oradan değerlendirdiğinizde gerçekler inanılmaz derecede acı geliyor. her beşiktaş maç günü onlarca örneğine denk geliyorum. beşiktaşlı olduğumu bir tarafa bırakarak söylüyorum, tribün olaylarında en çok gördüğüm profil 16-20 yaş grubu ergenler. daha geçen günkü ankaragücü maçından sonra taksime çıkmak için merdivenlere yöneldiğimizde 3-5 tanesi uzaktan polis müdahalesini izliyordu. o taraftan gelmişler belli ki. yolum gerektirdiği için bir tanesine doğru yürüdüm. bence 15'inden fazla değildi. kendisine sorsan "15 buçuk, haziranda 16 oluyorum." der, o derece. neyse, abi 15 ama sustalı sallıyor elinde. şöyle bir baktım, ulan dedim, herhalde hata bizde. bu çocukları kahramanlık hikayeleri ile büyütürken yanlış şeyleri vurgulamış durmuşuz. "optik cebinde çift döner bıçağı taşırdı.", "...adam mısınız lan dedi, kaybolun burdan.", "sen git polise aradan patlat yumruğu, copunu da kap. biz nasıl gülüyoruz ama..." şimdi o piç kurusu anlattıklarımızın etkisinde olmadık başka bir yerde o bıçağı çıkarsa yeminle söylüyorum elinden alıp götüne monte etmeniz 3 sn. falan. ama işte o bıçak tek bedene girmiyor ki, bir aileye giriyor farkında değiliz.
sorun burada yani bence. biz delikanlılığı yanlış anlatıyoruz. cesareti, asiliği yanlış aksettiriyoruz. el kadar çocuk akşam haberlerine malzeme sağladığında ise "artık spor konuşmak istiyoruz." ikiyüzlülüğüne sığınıyoruz.
yok hocam, ben spor konuşmak istemiyorum. ben bunu konuşalım istiyorum.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
