galiz kahraman

ihsan oktay anar'ın son kitabı. ilk dikkatimi çeken nokta, yedinci gün'den sonra ihsan başkan'ın sanatını eleştiren haddini bilmez beynamazlara aşırı sinirlenmiş olması. kitapta zaten baştan sona göndermeler mevcut ama özellikle dille ilgili olan kısımları okuduktan sonra kafanızı kaldırdığınızda ihsan başkan'ı kaşları çatık, size her an dalacakmış gibi görebilirsiniz. gönderme demişken, romanın yarısına geldiğiniz an siz de romanın ana karakteri idris amil hazretleri'ni hemen tanıyacak; bu arsız, kaba, kibirli, görgüsüz kişinin kim olduğunu hemen anlayacaksınız.[ybkz]swh[/ybkz] yine kitabın dili ve kurgusu diğerlerine göre farklı ama akıcılığından bir şey kaybetmemiş. alınız, okuyunuz.

ihsan oktay anar seven birine alınabilecek en güzel hediyelerden. hemen bitmesin diye başlayamıyorum, oyalıyorum elimde fakat başlar başlamaz hemen biteceğinden eminim. kitabın arka kapağında şu yazı bulunuyor;

bütün zamanların kahramanı olan bir insanın hikâyesidir bu. o hem herkes hem de hiç kimsedir. dünyadan alacağını tahsil etmeye gelmiştir. çünkü, tanrı dahil herkesin ona borcu vardır. vebâline girilen tüyü bitmedik yetim işte odur. kadîm zamanlardan beri hakkı yendiğine göre, sonlu ama sınırsız evrenin engin ve derin merkezi olarak insan olmanın, "olmasa da olur" hâlini icrâ etmesinde hiçbir sakınca yoktur. romantik bir insafsızlığın bâkir tâcizcisi olmak, sonuna kadar hakkıdır. sıradanlığın üst insanıdır o. âsiliğiyle asîlleşememesi umurunda bile değildir. onun umurunda olan tek şey, sadece ve sadece kendini algılamak, kendi küçük âlemine sığan kâinatı kabul etmektir. çünkü bilmektedir ki, gerçek bilgelik de zaten budur.