defalarca kurulan hayaller

(bkz: 2011 den beklentiler)

(bkz: şampiyonluk hasretiyle çok çile çektik)

eski sevgilinin kapıya gelip yalvarıp senin için deli oluyorum sensiz yaşayamıyorum nolur affet beni demesi buna karşılık benim sadece
-hımmmm [ybkz]swh[/ybkz]
-tamam [ybkz]swh[/ybkz]
-seni affediyorum [ybkz]swh[/ybkz]
-ama hoşçakal [ybkz]swh[/ybkz] demem.

hastası olduğum herhangi bir grubun hastası olduğum bir şarkısını dinlemeye başladığım anda gözlerimi kapatıp onbinlerce insana konser veriyorum hayali kurmak.

beşiktaş inönü stadında bir gol attığımı ve artık nasıl bir hırsla sevinç yaşıyorsam her şeyi aşıp ağlayarak kapalının içine daldığımı hayal etmek. ama ağlayarak bak... kapalıya dalmak... bir düşünsene.

zapzayıf bir hatun olmak. [ybkz]swh[/ybkz]

Seneler önce kurardım bu hayali her gece uyumadan. Beşiktaşımın orta sahasında oynuyorum. Maç 0-0. Nasıl bastırıyoruz ama. Kapalı yıkılıyor kartal gol gol diye. Rakip takım kornerden gelen topu uzaklaştırırken top önüme düşüyor. Mesafe 25- 30 metre. Var gücümle vuruyorum topa ve takıyorum çatala. Yıkılıyor ortalık. Koşuyorum tribünlere, tırmanıyorum tellere (o zaman teller var tabi). Sarılıyorum ordaki bütün taraftarlarla. Sonra dalıyorum yüzümde kocaman bir gülümsemeyle uykuya.

(bkz: sevgiliyle deplasmana gitmek)