ankara da çocuk olmak

yazın sıcağında kendini boğazın serin sularına atan istanbullu çocuğun aksine; nerde bir süs havuzu, ona benzer su birikintisi görse içine atlayan çocuk olmaktır. sevilesi, bağıra basılasıdır o çocuk. [ybkz]swh[/ybkz]

bazen top oynayacak alan bulamayınca maltepe camii avlusunda maç yapmak zorunda kalmaktır.[ybkz]swh[/ybkz][ybkz]swh[/ybkz]

(bkz: musalla taşından kale)

kar topu oynamanın dibine vurmak olsa gerek.

söz konusu bile değildir.

zira ankara'da çocuk değil, (b: bebe) olunur.

bakanlıklarla kurumlarla arkadaş olmaktır,is kokusuna alışkın olmaktır,karamsar olmaktır,bu yüzden sigaraya çok yatkınsındır ankarada geçirdiysen çocukluğunu.sonra bir gün genç olduğunda eve sarhoş dönerken yine kurumlara anlatmaktır ilk aşkını,meclisten yardım beklemektir dönsün sevgilim diye,sanki kanun hükmünde kararnameyle dönecekmiş gibi giden sevgili

ileri de ya memur ya da bu monotonluktan sıkılıp müzisyen olacağının belirtisidir[ybkz]swh[/ybkz]