ağzının tadını bilsen burnunun bokunu yerdin

güzel olduğu iddia edilen yemeği yemeyen birisi için söylenen söz öbeğidir.

bu lafla ilk olarak çocukluk yıllarımda tanışmıştım. balık yemeyi sevmeyen bir insanımdır, bu konudaki sıkıntılarımı da birazdan anlatacağım. çanakkale'de yaşıyoruz, babam o sıralar denizcilik işletmelerinde çalışıyor. çanakkale o zaman şimdikinden de küçük, boğazda daha fazla balık var. babamlar da işletmeden arkadaşlarıyla limanda balık tutuyorlardı bol bol. hatta denizden yeni çıkmış balığı direkt olarak ızgaraya attıklarına çokça tanık olmuştum. her neyse, balık bol olunca evde çokça balık tüketiliyor. hele ben küçükken çok yedirmişler bize, sonra biraz büyüyünce balık yemek istemedim. ne zaman "balık yemiycem beeeen" diye isyan etmeye kalksam babamdan bu cevap gelirdi, "ağzının tadını bilsen burnunun bokunu yerdin." ilk duyduğumda hiç anlam verememiştim, kaldı ki hala anlam veremiyorum bu söze ama olsun. "ulan" demiştim, "sümük yemek güzel bir şey mi ki ağzımın tadını bilsem sümüğümü yerdim? babam diyorsa doğrudur ama annem sümüklerimi yalıyorum diye çok kızıyordu küçükken." (suratınızı buruşturduğunuzu hissediyorum arkadaşlar, yapmayın lütfen. dürüst olalım, hangimiz küçükken sümüklerimizi yalamadık.) "of allahım hayatın en büyük ikilemi bu sanırım" demiştim o sıralar. halbuki ne ikilemler çıkacakmış karşımıza. (of yine konudan sapıyorum.)

sonuç itibariyle yaklaşık olarak 20 yıldır duyduğum bir sözdür fakat hala anlam kargaşası içindeyim sözlük.