küçükken dayak yemiş olabilir ya da olmayabilir beni ilgilendirmez.
böylesini her gördüğümde gidip onu biraz dövüp sonra da "şimdi nasıl hissediyorsun" diye sormak hissediyorum. hem de çok. öyle ki bi gün yaparsam, ertesi gün "ben ne yaptım yahu" demeyeceğim sanırım.
5 yaşındaki çocuğun da gururu ve onuru olduğunu bilmeyecek kadar aşşağılık bir ülkeyiz. üzgünüm.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
