içimde değişik duygular uyandıran maç. sezonun düğüm maçı bana göre. şu an şampiyonluk şansımız %60. kazanmamız halinde %90 olacak ve bence artık fenerbahçe için lig, trabzonspor maçını oynamadan bitmiş olacak. çünkü bu maçın sonrasında arena'da kümede kalma şansını iyice artırmış kayseri ile oynayacağız ve mucize olmazsa kazanacağız. herkes bunun hesabını yapacak zaten. kayseri maçından sonra 3 maç kalacak ve iki beraberlik ve tek galibiyet bize yetecek. bu bizim için ciddi manada o hep bahsedilen "psikolojik üstünlük" olacak. fenerbahçe şu an çok kırılgan ve bu durumda dağılacaklar.
peki kaybedersek. işte o zaman şansımız gerçek manada %51 olacak. iştahlanan fenerbahçe durduk yere kendini yarışta bulacak. beşiktaş'ımın da bir huyu varsa, stresli anları hiç iyi geçiremez. işte o zaman herkes eli yüreğinde maç izleyecek. bu sezonu tüm 90 dakika kahvelerde, geçen iki sezonu tribünde izlemiş biri olarak, takımın işler iyi gitmediğinde nasıl çözüldüğü çok gördüm.
ne zaman önde olsak ve bitsin artık şu maç desek, o maç bitmedi. olimpiyattaki brugge maçı, bu seneki lizbon maçı, geçen sene şampiyonlukta iddialı iken sosa'nın maçın başında attığı frikikle öne geçip berabere kaldığımız antep maçı, son dakika golü yediğimiz konya maçı ilk aklıma gelenler. şimdi şu akhisar maçını kazanamayıp puan farkını tek maçta kapanabilecek duruma getirirsek, yürek dayanmayacak maçlar izleriz. bu stresi beşiktaş kaldırabilir mi bende bunun cevabı yok.
evet fenerbahçe kötü oynuyor, gol atamıyor ama bana bu sıralar biraz medya operasyonu yapılıyor gibi geliyor. yani ligin en iyi futbolunu oynayan beşiktaş ile arasında çok acayip puan farkı yok. bu hafta biz takılıp onlar yenerse ki olabilir bu, fark tek bir hataya bakacak duruma gelecek. sanki lig bizim için bitsin isteniyor gibi. daha hiç bir şey bitmedi.
ama bitebilir. akhisar'ı yenersek bitebilir. şenol hoca'nın takımı iyi motive etmesi lazım. son haftalarda orta saha ön alan presini hiç yapamıyor. atiba çok yalnız kalıyor ve pozisyon yiyoruz. takım ligin sonuna doğru gelirken çok yoruldu ve maçların 70. dakikasından sonraları necip orta sahayı tutsun diye giriyor ama öyle olmuyor. hasılı beşiktaş takımı ön alanda basmadan, yerleşik defansı beceremiyor. bu sene başından beri böyleydi ama sosa, oğuzhan ve kanatlar rakip defansın rahat top çıkarmasına izin vermedikleri için buu defolar fazla ortaya çıkmıyordu. ismail ve beck bu aralar yedikleri küfrün yarısını yemiyorlardı. ama ikisi de dökülüyor son maçlarda. durumumuz bu. peki plan ne olmalı. plan hücum. bu kadar net. yani olcay geriye yardıma geliyor q7 ya da kerim gelmiyor ben onları oyundan çıkarayım olcay kalsın dememek. hatta öndeyken olcay-cenk değişikliğini yapmak. topu ileride tutmak. her an farkı artırabilirim demek rakibe. beşiktaş ancak böyle defansif olarak iş yapar. yoksa topu rakibe atıp, beklersek golümüzü yeriz. son bursa ve hatta sivas maçları en yakın örneklerdir.
kadromuzu da kuralım şenol hoca'ya kıyak olsun. tolga-serdar-marcelo-alexis-ismail-oğuzhan-atiba-kerim-sosa-quaresma-gomez.
yukarıda yazanları okuduktan sonra bu kadro çok ofansif, gol yeriz deme bana hocam. ilaçtır bu kadro. her maç olcay'ı oynatarak o çocuğa yanlış yapıyorsun. kredisi nerdeyse bitti. ömer üründül gibi olacak ama son sivas maçında asistin asistini yapmak dışında hiçbir olumlu şey yapmadı. her topu ezbere oynuyor artık. gol yemeyelim diye gol pozisyonuna giremez hale geldik. beşiktaş hızlı ve akıl dolu pasların takımı. bu akıl olcay'da yok. tek iyi özelliği ver-kaç yapmak. o işte de ver-kaça giren zaten duvar olmasını istiyor. onu da iyi beceriyor kerata. ama sosa'nın oğzhan'ın q7'nin yanından duvarları kaldır hocam.
sür bu kadroyu sahaya şenol hocam. iş ilk yarıda bitecek. sonra gelsin düğün bayram. inan atılan gollere en çok olcay sevinir yine.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
