2 kasım 1993 beşiktaş afc ajax maçı

1993/1994 sezonu kupa galipleri kupası 2. tur 2. maçı.

deplasmandaki ilk maç, 2-1 afc ajax üstünlüğüyle sona erince hepimiz bir umutluyduk.[ybkz]swh[/ybkz] beşiktaş mor formasıyla çok da kötü oynamamış, şifo'nun golüyle hayata tutunmuştu. burada 1-0'da koparırdık biz bu işi, ne de olsa ajax eski gücünde değildi.

ancak maalesef pek öyle umduğumuz gibi olmadı. jari litmanen hat trick yaptı, son golü de (vurgula: stefan pettersson) attı; göt üstü oturduk kaldık, 4-0.

ben o gece galibiyete biraz fazla hazırlamıştım sanırım kendimi. basın çok gazlamıştı, "biz bunları burada haşat ederiz" falan diye. e babam da çok umutlandırmıştı "merak etme sen, beşiktaş bu." diye. ta 80. dakikaya kadar 1-0 ajax üstünlüğüyle devam etti maç. ben o vakte kadar osvaldo nartallo'dan 2 tane gol beklerken ne olduğunu anlayamadan 4-0 oldu maç. o ara biraz da zayıf düşmüşse demek vücudum, o gece kabuslar kabuslar... 1 hafta hasta yattım o maçtan sonra...

o maç mı beni hasta etti, yoksa o gün mahallede terleyip üşüttüm mü bilmiyorum ama bu maç benim beşiktaş'a ilişkin ilk travmamdır.

http://www.mackolik.com/Karsilastirma/948372/Besiktas-Ajax

12 saat öncesinden girdiğimiz, overmars'ın recep çetin'i çok üzdüğü, maçın başlarında oktay derelioğlu'nun bir pozisyon kaçırmasını ahlar ve vahlar ile izlediğimiz maçtır. ayrıca 35.000 kişinin maçtan önce dağıtılan aynı tip bayraklarla ajax takımı sahaya çıktığında '' fuck fuck you fuck you ajax '' demesi ve o anda bayraklardan çıkan hışırtı sesi, van gaalin uzun süre donup tribünleri izlemesi akıllarda yer etmiştir. daha sonrasında şampiyonlar ligini kazanacak o ajax da kimler yoktu ki; overmars, litmanen, finidi george, rijkaard, blind, de boer , van der saar, ve genç seedorf.

not: o tribün atmosferi 1990 yılında göteborg ile oynanan şampiyon klüpler kupası maçından sonra beni en çok etkiliyen atmosferdi. zira bu maçta meşalaler yüzünden yanımda ki babamı bile 5 dakika kadar görememiştim.

oyuna sonradan dahil olan osvaldo nartallo'nun beşiktaş formasıyla saçlarını toplamadan oynadığı son karşılaşmadır.

maçtaydım. babama okuldan sonra gideceğim demiştim ama o kadar heyecanlıydım ki okulda olsam bile hiçbir şey dinlemeyeceğim için erkenden stada gitmeyi uygun gördüm. sanırım sabah saat 10'da yeni açıkta kuyruklar oluşmaya başlamıştı. maç saatini tam hatırlamıyorum ama gece maçı olduğu kesin. ablama bayrak bile diktirmiştim o maç için. maç sonrası yaşadığım hüzün, çöküntü, yorgunluk anlatılır gibi değildi.

şimdiye kadar gördüğüm en iyi beşiktaş tribününün olduğu maçtır.

http://tinyurl.com/cay64vv

videosunu arka arkaya izlemeye doyamadığım müsabaka.

ilk maçta Şifonun golü ile öne geçtiğimiz de galatasaray manchester united karşısında dökülüyor bizimde sevincimiz ikiye katlanıyordu. Ancak maçlar bittiğinde biz 2-1 mağlub olmuş galatasaray ise 3-3 lük beraberliğe üzülüyordu.
Rövanş karşılaşmalarında ise acımız ikiye katlanıyor ve daha evvelki entrylerde denildiği gibi ilk büyük tramvamızı yaşayarak Efsane kadronun dağılma sürecine giriyorduk. Şeytanın bacağını kıracağımız maçta belimiz kırılıyordu.Maç seyredilipte eve gelindiğinde ise kırılan kapı camları oluyordu yaşanan hayal kırıklığını unutmak için. ama yetmiyordu..............