antalyaspor'un oyununa akıl sır erdiremediğim, oğuzhan özyakup'un hücum anlayışımızı 180 derece çevirmesiyle güç belâ 1-0 kazandığımız maçtır.
antalyaspor'da anlam veremediğim: skor 0-0 iken, beşiktaş futbol takımı anlamsız bir şekilde yerinde beklerken; gökhan süzen'in bulunduğu kanada 2 adam kaçıracağım diye, ortadan ve ters kanattan yeteri kadar destek vermemeleriydi. buna rağmen pozisyonlara girdiler fakat allan mcgregor'un iyi performansı sayesinde[ybkz]swh[/ybkz] öne geçemediler. ayrıca 1-0'dan sonra, birden, pasifize oldular. ömer şişmanoğlu da oyuna girip biraz çırpınmasa, orta yuvarlağın rakip yarı alana bakan diliminin ötesine gitmeye niyet ve güçleri kalmamış gibiydi.
bizde ise, işler güçler yine bildiğiniz gibi. ilk yarıda, necip uysal, ersan adem gülüm, allan mcgregor ve iyi hâl durumundan mustafa pektemek haricinde, amaçsız, isteksiz, laubali bir oyuncu topluluğu vardı sahada. manuel fernandes'in, mental anlamda, ciddi sorunlarının olduğu çok açık ve nasıl düzeleceği, düzeltilebileceği konusunda hiçbir fikrim yok. ikinci yarıda, oğuzhan'ın getirdiği dinamizm ve olcay şahan'a verdiği güzel ara pasla skor üstünlüğü, takıma biraz moral ve güven aşılamış gibi göründü. sazı eline almasına rağmen ikinci golü bir türlü bulamayınca; bize de, kaktüs üzerinde maç izleme seansı kaldı.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
