yurt dışında üniversite okumak

bir dönem 'skerler sınavını ben yurtdışında okuyacağım zaten' deyip üniversitelere giriş sınavını iplemememe neden olan düşünce. çok da baştan çıkarıcıdır kerata.
danimarka'da okumayı kafaya koymuştum, namussuz roskilde üniversitesi[ybkz]swh[/ybkz] özetle parasız eğitimin nordik veya ab üyesi ülkelerden gelen öğrenciler için geçerli olduğunu, benim gibi 3. dünya ülkesi vatandaşı insanların toefl/ielts skoru ne olursa olsun yıllık 12 bin euro civarı bir ücret ödemem gerektiğini bildirdi. finlandiya markadır eğitimde. soğuk moğuk, elime fırsat geçse finlandiya'da okumak isterim.

bir ara hilton'da düzenlenen yurtdışı eğitim fuarına gidip 8 kiloluk bir broşür/kitap torbasıyla dönmüştüm eve.
arkansas üniversitesi vardı, yıllık her şey dahil 15 bin dolaresti, iyiydi aslında o. ingiltere norwich'den east anglia vardı istediği toefl puanı arkansas'ın 2 katı neredeyse, o da fena değildi kampüsü adeta bir şehir büyüklüğündeydi. ukrayna'da eğitim standındaki bir amca da sağolsun kharkiv'in eğitimsel açıdan ne kadar huzur verici olduğundan bahsetti. amcam bilmiyor ki kharkiv denilince aklıma orta sahadan yenen gol geliyor. 'hayat devam ediyor' dedim uppsala standına geçtim, danimarka olmazsa isveç olur ümidiyle, onlar da 'yüksek lisansa bekleriz, lisans işini şeyedemiyoruz' dediler.

aslında iyidir yurt dışında üniversite okumak. okul etrafında seni yolunacak kaz gibi gören küçük algılı esnaf yok, ileri demokrasinin had bildirici polisleri yok, seni terörist olarak niteleyen başbakanlar yok. sana öğrenim gördüğün için maaş ödeyen devletler var. dışarıdan hoş görünüp ağzını açınca hayal kıran kezban yok, porselen bebek gibi üstüne bir de entelektüel kadınlar var. metrobüste tecavüze uğrayan anasını kurtaran emrah gibi koşan davarlar yok, dalgınlıkla yanınızdaki koltuğa çanta koyduysanız oturmak için izin isteyen insanlar var. varoğlu var, yok oğlu yok, algıya bağlı.