küçüklükten beri hayalimdi o armayı göğsümde taşıyıp siyah beyaz formayla sahaya çıkıp tribünü selamlamak...sonra bir de gol atıp o tellere tırmanıp sevinci bütün tribünle beraber yaşamak...büyüyünceye kadar hemen her gün kurdum bu hayali...öyle klasik 10 numara falan olmak istemezdim...ya da 9...veyahut 11...6 numara olmak istedim hep ben...orta sahada en çok koşan, bütün açıkları kapatan...günümüze uyarlasak bir nevi necip gibi yani...kaptığın bir topla başlayan bir akının gol olmasını görüp, tribünlere bakmak...mutluluğun 1 numaralı tarifiydi benim için...hala da öyle ama yaş hayal kurmak için biraz geç maalesef...hem numaralar da sadece 1 den 11 e kadar değil artık...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
