serdar özkan ve bobo'nun kaydettiği gollerle aldığımız maç. ayrıca tribünde izleyemediğim için ''içimde kalmışlık'' duygusundan asla kurtulamayacağım. hatırlar hatırlar kendime küfrederim. ama bir nebze de olsa emre tilev sayesinde aynı hissiyatı yakalamıştım sayılır.
(bkz: çok babasın bobo)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?