eski dönemlerin naifliğini yansıtan bir söz öbeği. televizyonların ilk yıllarında yapılan yarışmalarda yarışmacılar kendilerini tanıttıktan sonra tamamen samimi olmasa da oldukça samimi bir şekilde bu cümleyi ederlerdi. sonra zaman değişti, rekabet ve ödül miktarı arttı. cümle samimiyetini yitirse de ağız ucuyla söylenmeye devam etti. şimdi durum daha da vahim rekabet ve para hırsı insani kavramların önüne geçti bu cümle kullanım dışı kaldı. mesala yemekteyizde böyle bir cümle duyulmaz ya da benzer yarışmalarda.
(bkz: geçmiş zaman olur ki)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?