maruz kalmaya dayanamadığım şey.
bir insan bir insana neden yalan söyler ki...
niye kandırır, niye aldatır anlamıyorum.
şu hayatta güvendiğim çok az insan var. biliyorum ki yalan söylemeyeceklerdir bana. ama diğer tüm insanlar edindiğim deneyimden olsa gerek hep yalan söyleme potansiyeli taşıyorlar nitekim söylüyorlar da...
sırf alışkanlık galiba bilmiyorum.
iyi bir dost bulmak zor bu yüzden. "ben" kimliğinin altında eziliyor dostluk kavramı. bu da burada başlıyor galiba.
veya sevgililer... bir kişiye ait olmak neden bu kadar zor. neden ağlatır insan bile bile bir kadını/adamı... niye yalanlar sıralar. oysa basittir sevmiyorsan gider seviyorsan kalırsın...
yalanlar söylemekle başlıyoruz kaybetmeye, yalnızlaşmaya... sırf kendimizi değil ama bizi dost bilen, yar sayan tüm insanları da kendi yalnızlığına iterek yani önce kafasına sonra kafamıza sıkarak öldürüyoruz kendimizi...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
