aronofsky'nin black swan'i tadında muhteşem film. tabi güzel film kıstasını mindfuck yaşatma ihtimali olarak belirleyenlerin beğeneceği türden değil. black swan gibi metafor bombardımanı yapmıyor, anlattığı şeyi netçe veriyor. finalde bateri vuruşlarına eşlik eden yakın planlarla verilen gerilim duygusu izleyeni büyülüyor. j.k. simmons devleşmiş, sinemaya yeni bir jön karakter kazandırdı büyüleyici oyunculuğuyla. güzel müzik, güzel kurgu, güzel görüntü yönetmenliği. süresi de olması gerektiği gibi.
spoiler--
erken yaşta kaybedilen bir anne, baba kimliğinin otoriter duruşunu sarsıyor. fletcher'i idealindeki baba prototipi yerine koyan gencin kabullenilme ve saygı duyma ihtiyacına paralel olarak sergilediği uçlardaki eylemler de böyle düşününce mantıklı bir kalıba oturuyor. yemek masasında, sinemada, evde tv başında ve bilhassa finalde babanın tutumuna dikkat etmek yeter.
spoiler--
izleyin, izlettirin efenim.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?