bir akşam, dalgın dalgın boş bir kitabı karıştırırken, bir an bile duraksamadan, "tutkulu ruhların çoğunda olduğu gibi, hayattaki inancının tükendiği an gelmişti" cümlesini okudum. bir saniye sonra cümle içimde tekrar yankılanıyordu ve göz yaşlarına boğulmuştum.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
