90lı yıllarda çocukluk yaşayanların [ybkz]swh[/ybkz] psikolojisini bozan saat.
bir adet tavuk, iki tane yavrusu. yuvarlak metal olan bu saatin saniyesi ile orantılı tavuğun yerdeki yemleri yemesini izleyerek geçti ömrüm. gece uyurken taa annemle babamın odasından o ses gelirdi. sesi duyar duymaz gözümün önüne o tavuk. yemini yemiş midir diye düşüncelerle baş başa kalır uykuya dalma sürecimi uzatırdım. o da yetmezmiş gibi rüyalarıma kadar girerdi abartmıyorum. çok takardım kafama. nasıl kafa sallıyor diye çocuk aklımla inceler dururdum. elime almaya da korkardım bir yandan, düşürürüm babam sabahları uyanamaz diye.
uzun lafın kısası çocukluğumun kabusu şimdi mutluluk kaynağım oldu. bir adet edindim ve elime aldığım andan itibaren ağzım kulaklarımda. sanırım çocukluğumu özlemişim ben...
http://img03.blogcu.com/images/u/g/r/ugrasi/tavuklusaat_1257343553.jpg
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?