sussam yalnızlık konuşsam ayrılık

sonuna geldik. bir ömürün azraille tanışma fasılı kadar kısa bakışmalar ve ebediyet kadar sessizlik sarmıştı. kelimelere anlamlar yüklendiği tarihte bile bu tür çaresizliklere uygun sözcükler bulunamıyordu. yorgunduk, doğarken yüklenmiş yüklerin gizliliği kayboluyor ve her şey açığa çıkıyordu. bir cümle için o kadar az kelime kalmıştı ki daarcığımda, bir savaş sonrası hazinesi boşaltılmış bir ülke gibi çaresizdim. bir uçurum kenarı veya bir binanın çatısında gibiydik, atılacak her adım bir düşüştü bizim için. soluklarımız stoklarla sınırlıydı. geldik o malûm sonlu cümlelerin noktalama işaretlerini eklemeye. ee bolca noktalar kaldı bize, gerek ardı ardına dizilmiş, gerekse yalnız. bugün en güzel noktaları doldurmuş cebime öyle gelmiştim. güneş ufukta bekliyordu bizi. şimdi sussam yalnızlıklar doğacak dünyaya konuşsam bir ömürlük yalnızlık...