Yıllar sonra bile hatırlanan "çok oturgaçlı götürgeç" anılarıdır. şöyle ki;
Fi tarihinde evden işe gitmek üzere, yaz sıcağında, ter ve ucuz açık parfüm kokuları eşliğinde, yer yer fordçu kavgası ve arka tarafa ilerleyelim beyler çağrılarıyla 89 (inönü mah.-aksaray hattı) hat numaralı otobüste seyahat halindeyim taam mı.
dinliyonuz mu? hah tamam anlatıyom
Ben her zamanki gibi yine gözüme güzel bi kızı kestirdim kısa süreli de olsa aşk hayalleri kuruyorum. Bi şekilde otobüste tanışıp evlenicez çocuklarımız olacak falan. neyse efendim hava bunaltıcı olduğundan hemen yanımda gençlerin yer vermediği bi teyze omuzuma dokunarak "yavrııım şu cam az arala hele dıhandım burda" dedi. Teyzenin lafını hiç ikiletmeden cama doğru uzandım, baktım açılmıyor iki elimle asıldım. Yine açılmadı bok yiyen. Herkes umursamaz gibi davransa da hepsinin içten içe kâmil' e bak açamadı" diye güldüklerinden eminim. yavşaklar. Soğuk soğuk terler dökmeye başladım. Kestiğim kıza rezil olduğuma mı yanayım teyzenin verdiği görevi yerine getiremediğime mi? tabi ki kestiğim kıza rezil olduğuma yandım ben yavşakça. herşey buraya kadar kurtarılabilir bi durumdu ta ki o kestiğim kız uzanıp da camı tek seferde açmayı başarana kadar. işte dedim şimdi sıçtık. Herkeste bi bıyık altından gülmeler hasıl oldu. Ben renkten renge girdim. Dedim böyle olmayacak ineceğim otobüsten. Hemen düğmeye bastım, bekliyorum kapının açılmasını ama yavşak şoför durağı geçti "lan dedim herkes oyun mu oynuyor bana tüm aksilikler beni buluyor bugün." en son sinirli sinirli "kaptan arka kapı diye bağırdımduymadı ikinciye biraz daha yüksek sesle bağırdım yine duymadı üçüncüye ağlamaklı bi ses tonuyla "açsana lan kapıyı ibne kaptan" diye bağırdım.
o gün bugündür ne cam açmaya yelteniyorum ne de açılmayan kapı için kaptana sesleniyorum.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?