bir insan düşünün ki hayatı uykunun kıyısından geçmiyor, bu sorun yüzünden kendinde en ufak bir enerji tanesi dahi hissetmiyor. hergün çatlayacak gibi hissediyor kafatasını ama yine de savaşıyor, emek harcıyor bazı şeyler için. açık açık anlatınca malum olanı "tembelliğe kılıf uydurmak"la suçlanıyor o kibirli gözler tarafından. derdini anlatamayınca susuyor, ketum oluyor biraz. bu defa da "sıkıcı olmak"la suçlanıyor. sonra ne mi oluyor? eve geliyor bu insan, sinirden kendi kendini sikiyor. uzanıyor yatağa, sızmak istiyor ufaktan böyle, haliyle onu da beceremiyor. vaziyet böyle olunca açıyor kartal sözlüğü karalıyor bir iki satır..
birazdan 46 saat olacak ve ben nihayetinde kafayı yakacağım.
haplara savaş açarak gemileri yaktık bir kere zaten. çekilecek çile değilsin be insomnia..
(bkz: bu da böyle bir itirafımdır)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?