bugün mutlu, yine huzura çalan bir ifadem var ve bu durumdan yeterince memnunum. kimseye ihtiyacımın olmadığı bir sabaha uyandım ve bu beni en güçlü bilinçaltı yapıyor.
insanlara ihtiyacınız yokken ve onlara olan sevginizi bile unuttuğunuz sokaklarda rahat olmak,onların size aslında kim olduğunu görmek çok farklı.
yersiz karakter ve yersiz bilinçaltlarına ”bu ne amına koyayım? ne diyorsun sen?” deyişlerimi kutluyorum ve artık insanlara ”özür dilerim” dememeyi de öğrenir gibiyim. hoşlanmadığım adamlara ”senin sorunun ne lan, kimde ya, bunun oyuncağı?” dediğim günleri özlemişim ve uzun süre böyle kalacak gibiyim. ihtiyaçlarım tabii ki var hala, sütlü çikolata ve sigaraya sadece.
sigara demişken, onu da mutluluktan içmeyi öğrenecek gibiyim. mutluluğa bağlayacağım sigaramı ve izmaritine güleceğim artık, ”sen de ne güzel şeysin lan!” diye. kalbimden önce kendime ihtiyacım var ve bunu farkettiğim geceden beri kendime hergün bir kahve ısmarlıyorum.
değişmeyen şeylere değinmek bile tuhaflaştırmıyor parmaklarımı artık çünkü siyah değişmedi sadece. Ve hala insanların beni yargılayabileceği düşüncesinin düşmanıyım, böyle öleceğim herhalde.
tamam tamam, artık beni yargılayanlara mantıklı soru sormak yerine ”git kendi çöplüğünde öt lan” demeyi de unutmam.
ihtiyacım var buna ve seviyorum bu sabah,kendimi.
açıkçası neden yazdım, sen neden okuyorsun bu saçma yazıyı sevgili yazar kardeşim bilmiyorum ama,seni de seviyorum. bunu da öğreneceğim.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?