allah kimseyi böyle acılarla sınamasın dediğim durum.
insan sevdiği kişinin bir an önce ölmesini diler, daha fazla acı çekmesin diye.
hele benim gibi babansa bu mevzu bahis kişi, için çekilir, susarsın. yavaş yavaş kaybedersin her güzel şeyi. önceleri sadece boğazı delik kalacağı düşünüldüğünden "nasıl olsa konuşabiliyor, allah bugünümüzü aratmasın" dedik, sonra bir ameliyat daha, bir ameliyat daha derken konuşmayı kaybetti o zaman da "olsun nasıl olsa yemeğini yiyebiliyor, yazarak da olsa bizimle iletişim kurabiliyor, allah bugünümüzü aratmasın" dedik. sonra bir ameliyat daha ama artık ameliyatla da çözüm bulunamadı ve şimdi yemek de yiyemiyor. sıvı şeyler içebiliyor diye tavla partilerimizde dondurma alırdım, hiç olmazsa değişik bir tat alsın diye, şimdi onu da eritip içemiyor, çok sevdiği çayı da içemiyor.
bir tek tavla oynayabiliyoruz, maç izleyebiliyoruz... şimdilik.
yavaş yavaş ölüyor babam ve ben sadece izliyorum çaresizce.
eğer bir dini inancınız yada allah'ın varlığına inancınız varsa benim gibi ölümün de hayırlısını dilemekten başka çareniz kalmıyor. dua ediyorsunuz, isyan etmeden.
ve hep o dolaşan dedikodudaki "kanser ilacı var ve bazı zengin orospu çocukları biraz daha zengin olsun diye piyasaya sürülmüyor"sa, allah'a onlar için en büyük belaları okuyorsunuz.
kardeş payındaki o inanılmaz replik
insanın babası ölür mü lan?
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?