serap eser

17 yaşındaydı, dershaneye gitmek için bindiği otobüse molotof atıldı ve yanarak öldü serap. hayalleri öldü. biz onu herhangi bir siyasi görüş ile birleştiremediğimiz için unuttuk. bugün bir arkadaşımın yazısında gördüm de aklıma geldi. nasıl içim acıdı. berkin kadar serap'ın da hatırlanmaya ve katillerinin lanetlenmesine gerek var dedim. sözlüğe girdim adını arattım, yazık hiç umursamamışız. sağ veya sol, bir siyasi görüşü olsaydı, ya da politik bir olay içerisinde kurban gitseydi burada kendisine methiyeler düzecektik hepimiz. ama yapmadık. pkk yandaşları öldürdü diye yapmadık bunu, çünkü alıştık. onun katilleri kck davalarından sıyrılsın dışarı çıksın diye toplananlara ses çıkarmadık. çünkü bizler ölü ayırırız.

spoiler--

istanbul nöbetçi 13. ağır ceza mahkemesi hakimliği’nce sorgulanan 4’ü çocuk 6 şüpheli, yasadışı örgütü üyesi olmak, patlayıcı madde atarak adam öldürmeye teşebbüs ve kamu malına zarar vermek suçlarından tutuklandı.

spoiler--

serap ile berkin elvan ahirette belki elele oynayacaklar, sonra oturacaklar bizlere kızacaklar dünyada yaşayamadıkları çocuklukları için.

bu ithamım ağır mı olacak bilmiyorum ama bir ithamda bulunacağım;

berkin'i katledenler devletin ya da hükümetin polisleridir. serap'ı katledenler polisle çatışan pkk yandaşları, gezi parkı olsun diğer ortamlar olsun orada abdullah öcalan bayrakları asanlardır. geziye katılanlar demiyorum götünden uydurmasın kimse. ikisinin katili ise bu öfkeyi körükleyen ve bu ortamları hazırlayan bizler.

özgürlük aramak polis ya da etrafa taş atmak molotof atmak, araçları yakıp barikat kurmakla olmayacağı gibi, seslerini duyurmak isteyen insanları engellemek gaz bombası, silah, plastik mermi, saldırı ile olmaz. filler tepişirken çimenler değil çocuklar öldü.