ilk okul 3. sınıfa gidiyordum, o yıllarda okul önlerinde el arabaları ile oyuncak satan amcalar olurdu. Bizimkinin adı Zeki Amcaydı, kırsatiseyeler falan lükstü o zamanlarda..
Bu el arabalarında sakız, uyduruk gofretler, lebelebi tozu, dandik lokumlar, araba kartları, solo test, plastik dandik tabancalar, pervane vb. bir sürü ıvır zıvır kalitesiz ama o yıllarda bizim için vazgeçilmez oyuncaklar olurdu. Günlerden birgün baktım Zeki AMca arabasının üstüne Takım Bayraklarını takmış satıyor. , cebimde 1.000 tl falan vardı, bayrak 1.200 tl'ydi.
Zeki Amca baktı çok üzülüyorum dedi al oğlum bu benim sana hediyem olsun ve para almadı benden,dediki bende beşiktaşlıyım sen bana sonra istediğin zaman ödersin, o yılllarda her şey para demek değildi daha, insanlarda anlayıış ve sevgi vardı.
Ev ile okulum arası 500 metre falandı ve ben ogün o yolu sevinçten adeta uçarcasına kat etmiştim.
Aradan 20 yıldan fazla geçti, artık ne zeki amacalar kaldı ortada, ne de herşeyin para olmadığını bilen insanlar, bayrak halen ilk günkü gibi dolabımda durur, şimdi bana ipek kumşatan inönüyü kaplayacak kadar bir bayrak verseler o küçücük bayrağımın yerini tutmaz.
Not: O yıllarda korsan diye bir kelime yoktu daha, herşey sokaklarda satılırdı. şutmesafesişutpozisyonu korsana kesinlikle karşı.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
