'püskevit' demesine katılarak gülmemin ve görüşlerine tamamen karşı olmamın yanında,o konuşmada haklı birşeyler de gördüm sanki.bir çocuğun 'neden bizde bundan yok' diyerek kendini itilmiş hissetmesi kadar korkunç birşey yoktur diye tahmin ediyorum.belki ufak maviş gözlerden,belki düzenle taranmış saçlarından,belki tombiş yanaklarından,belki 'abiiii' diye masumca seslenmelerindendir bir türlü dayanamam çocukların üzülmesine.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
