pazara girmediğim nerden baksan 10 yıl olduğundan hâlâ satılıyor mu bilmiyorum. ama eskiden hep satarlardı. çocuğunu evde bırakamayıp pazara getirenler civcivleri gördü mü alsınlar diye getirilerdi ördekler daha pahalı olurdu. annemden isterdim, sonra üzüleceksin derdi zorla aldırırdım. abim: anne büyürse nerede saklayacağız derdi. annem de: o büyümecek derdi hep.
ulan 3 kere aldım 3 ünde de öldü hayvan. sonra öğrendim ki pazardan alıp da civcivini büyüten kimse yokmuş. pezevenkler çin'den mi getiriyordu neydi hastalıklıydı galiba hepsi ertesi güne ölürlerdi.
ölmeye yakınken de böyle çökerler sesleri kısılır. hareket etmezlerdi. ben de onu görünce ölmesinler diye çocuk aklımda ayaklarını falan oynatırdım ölmesinler diye. hepsi gözümün önünde öldü hepsi de çok ağladım. ondan sonra bir şey oldu daha da ağlamaz oldum. kimseyi falan özlemez oldum. özlem duygusu nedir ağlama duysu nedir bilmez oldum. küçük yaşta bunları görünce daha dirayetli oluyorsun galiba. [ybkz]swh[/ybkz]
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?