insanlar ölür. yalnız ölme şekilleri dünya coğrafrasına rastlantısal bir şekilde düşüşleriyle alâkalıdır. insan kaderini kendisi tayin etse dahi içerisinde bulunduğu hudutlar bu güzergâhta kişinin atacağı adımların aralığını belirler. birisi tavuğun kemiğinin boğazını tıkamasıyla, bir başkası açlıktan, genositten, tıbbî yetersizlikten, doktor hatasından, köpekbalığı saldırısından ya da iş kazasından ölebilir. sıradan vukuatlardır bunlar. hiçbir zaman doktor sayısı doktor olmayanlardan daha fazla olmayacak ve her zaman birileri rahatlıkla tedavi edilebileceği bir hastalık yüzünden ölecektir.
ayrıca hâlâ kırsal kesimlerde olmak kaydıyla, yüz sene öncesine kadar tüm dünyada bebeklerin yaşamasının yanında ölme olasılığının yüksek değerlerde seyretmesi nedeniyle bir yaşa kadar çocukların ölmesi ebeveynler tarafından hiç sallanmıyordu. şahsen çocuğunun cesedini sırtlayan babanın dramatik hikâyesi ilgimi çekmiyor. mamafih nazarımda ilginç olmayan bu durum kötü de olmayacak gibi bir aristoluk söz konusu değildir.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?