2003 yapımı bir filimdir(belgesel),yönetmeni Achero Mañas'tır.dünyayı değiştirmeye çalışan bir grup konservatuar öğrencisinin sanattı dar kalıplara sokan klasik anlayıştan uzaklaşarak okulu bırakması ve sanattı özgür kılan sokaklara taşımasıyla başlar.içlerinde ki ateşi alfredo ateşler.halk için yaptıkları ve halkla var olan tiyatroyu,tapınma derecesinde sevdikleri için para almayı ihanet olarak görürler.sahne onlar için her yerdir.polislerin baskılarına karşı yılmadan belgesel tiyatro anlayışlarını icra etmeye çalışırlar.umutları tükendiği anda para almayı kabul ederler ama yanlış yaptıklarını anlamaları uzun sürmez.alfredo, grubu tekrar toplayarak,seslerini duyurmak için kraliyet tiyatrosunu kullanır.alfredo sanattın kalıplarla nasıl kokuştuğunu, sıradanlaştığını anlatan bir konuşma yapar ve salıncakta vurularak ölür.
idealist olmanın ve o duygunun verdiği muhteşem hazzı vurgular filim.oyuncuların sadece sevdikleri için bir işi yapmaları insanların taktirini alıyor.ayrıca sinemayı ,televizyonu bir filmle eleştirmesi de dikkat çekici.oyuncuların ileride ki yaşlarıyla yapılmış röportaj tekniği gayet başarılı.sanattan anlamayan insanların elinde sanattın nasıl harcandığını da gözler önüne seriyor.bir yandan da sanat ne içindir sorusunu düşünmeye sevk ediyor.yönetmen izleyiciyi filime dahil etmeyi başarıyor yani filimde ki vurguyu canladırıyor.satır aralarında ki mesajlara dikkat etmek gerekir.en akılda kalan replik ise:
"dünyayı değiştirmeye çalıştık, başaramadık. şimdi dünyanın beni değiştirmesini engellemeye çalışıyorum."
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?