mirzali

Çayeli'nin delisi diye tanınır.
Her ne kadar kendisi Köksal Baba ile özdeşleştirilse de Köksal Baba gibi değildir, gösterişi sevmez. Şiddeti ciddiye alır, şaka unsuru olarak kullanmaz.
Aslında Mirzali şakayı sever. Ama şaka ile alayın farkını ayırt edecek olgunluktadır. Onunla alay ettiniz mi karşılığını alırsınız. Bu konuda bir gram acıması yoktur. Kendi adaletini kendi kurgular, evrensel hukuk onu bağlamaz. En hoşlanmadığı sözcük ''lastik'tir. Ona lastik deyip kaçanlar olur. Mirzali, benzinciden liseye kadar, ayakkabı tabanı parçalanana kadar o densizi kovalar. Zaten ondan kaçmak için ya ara yollara sapıp izinizi kaybettirmeniz gerekir ya da dolmuşa atlamanız.
Dediğim gibi, kendisi şakayı sever. Hep şakayı yapan taraf olmak ister. İlk başta korkutur şakazedeyi, korktuğunu anlayınca gülümser ve şakazedeyi de güldürür. Aslında insanları mutlu etmekten başka misyonu hiç olmadı. Bunu anlamak isteyenler kendisini alay etme aracı olarak gördüler. Tek başına alay eden topukladı. Yanındaki kalabalık ile dalgasını geçenler, Mirzali'nin kalabalık gruba saldıracak kadar deli olmadığını bilirdi. Belki de en aklıselimimizdir Mirzali.
Her seçim öncesi ilçenin gençleri, Mirzali'den aday olmasını isterler. Bilirler elinin harama uzanmayacağını, dürüstlükten şaşmayacağını. Mirzali gülüp geçer onlara. Siyasetin kirli yönünü iyi bildiğinden o toplara girmez. ''Onurlu bir yaşam'' der Mirzali, ''her makamdan yeğdir benim için.'' Sevmez de şöhreti, parayı ve her türlü kudreti. Kudret onun içindedir ve de cesaret.
Hiç unutmuyorum, ailesinden edep dersi görmemiş bir genç ''lastik buraya, lastik buraya'' diyerekten Mirzali'yi tahrik edince, Mirzali bu genci dershaneye kadar kovaladı. Dershane müdürü, Mirzali'yi sakinleştirmeye çalışırken o unutulmaz kelimeler döküldü Mirzali'nin ağzından: Sizler gibi onursuz bilgeler olmadım. Sefilim ama kişilik sahibiyim ve bunun için Tanrı'ya duacıyım. Hep ilmi reddedeceğim ve hep sizden esinlenenlere acıyacağım.