külümün içinde külün

Ben senden önce ölmek isterim
İyisi mi, beni yaktırırsın
Odanda ocağın üstüne korsun
İçinde bir kavanozun.

Kavanoz camdan olsun,
Şeffaf, beyaz camdan olsun
Ki içinde beni görebilesin...
Fedakarlığımı anlıyorsun;
Vazgeçtim toprak olmaktan,
Vazgeçtim çiçek olmaktan
Senin yanında olabilmek için.

Ve toz oluyorum, yaşıyorum yanında senin
Sonra, sen de ölünce kavanozuma gelirsin.
Ve orda beraber yaşarız
Külümün içinde külün,
Ta ki bir savruk gelin yahut vefasız bir torun
Bizi ordan atana kadar...

Ama biz o zamana kadar
O kadar karışacağız ki birbirimize,
Atıldığımız çöplükte bile
Zerrelerimiz yanyana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.

Ve bir gün yabani bir çiçek
Bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
Sapında muhakkak iki çiçek açacak;
Biri sen, biri de ben.

Nazım Hikmet Ran