köprülere şampiyon takımın bayrağını asmak

her partizanca hareketin pestenkeraniliğine inandığımın şerhiyle belirtmek isterim ki, sembolik bir köprüde, fairplay ve saygı çerçevesinde olacaksa anlamlı olacağını düşündüğüm uygulama. yoksa elde bayrak her boş bulunan köprüye arsa bulmuş akp'li gibi koşturmak, başkasının bayrağını atmak, yakmak denyoca, toplumsal uygar yaşayışa aykırı davranışlardır. yakın zamanda fransa'da bir organizasyon olmuştu da maçı olan ülkelerden internet anketinde en çok oyu alanın bayrağı eyfel kulesi'ne yansıtılıyordu hani. herifler bunu sporun birleştirici, dostane gücüne istinaden naiflikle yapıyor, bizimkiler maçımızın olacağı gün internete çöküp sanki toprak fetheder gibi bir kompleks ve saldırganlıkla anketleri patlatıyordu. ama aynı oranda da sahada patlıyordu. bu zihniyetimiz kanımıza işlemiş vaziyette ve tehlikeli. kafayı kırmışız, sürekli birilerine karşı güç gösterisi yapmaya çalışıyoruz. eskiden ne güzel, şampiyon takımın renklerinde çeşme ve kaldırım taşı boyanırdı. bir emek vardı. gelsin fener şampiyon olsun, beşiktaş'ı sarı-lacivert boyayalım. incilerimiz dökülmez. ama işte, "böyle boyatırlar" denilip iğfal etmiş intibasıyla yaklaşacak sikik milyonlar var.