kazandıkça sevincimiz kaybettikçe desteğimiz artacaktır

yere düşmüş...
dizleri yaralı bir çocuktu o...
yolunda çukurlar vardı...
ayağa kalkamıyordu belli ki...

tökezledi bir kez...
sonra bir kez daha...
hafif yana eğdiği yüzünden...
iki inci tanesi sızıyordu aşağıya...
bir gölge geldi üzerine...
irkildi...
bir rüzgar esti...
serine kesti ortalık...

bir eli oluşturan hücrelerden ibarettir beşiktaşlılar...
sadece beşiktaşlılar bir beden oluşturabilir bir ruhun üzerine...
hücre hücre...

uzandı el çocuğa...
çocuk...
kaldırdı kafasını...
minik elini uzattı...
oysa kayboluyordu ona uzanan elde avuçları...
kalktı...
yürüdüler...
bir güneşe doğru yan yana...
yürüdüler...
bir sonsuzluğa yürürmüş gibi maviye çalan bir gökyüzüne...
yürüdüler...
umuda kesmiş bir sonbahar sabahına...

başını okşadı çocuğun el...
temizledi yarasını...
sardı...
sarmaladı...
sarıldı sımsıkı...

korkma dedi...
korkma...
güneş batıda doğana...
ibrahim yorulana...
geceler gündüz...
ve gündüzler gece olana...
sabri orta yapana...
kapalı susana bir gün...
ve azrail odama uğrayana kadar...

beraber...
güneşlere yürüyeceğiz...
inan çocuk..!
güzel günler göreceğiz..!
haydi kalk ayağa...
yürü güneşe..!

kazandıkça sevincimiz...
kaybettikçe desteğimiz artacaktır..!