Kalın parmaklarımın klavyedeki harfleri karıştırıp; imla hatalarında boğulurken öğrendim yüzmeyi. Misafir mahçupluğundaki nefes alışverişlerimi sayıyor ve saniyelerin tıkırtısına saklıyordum çocukluğumu. Ben sen de kalmış çocukluğuma okuyorum masalları, bir vardı bir yoktu diye. İlkokul çağında fişlerde seni birleştiriyor, adını cümle içinde kullanıyordum. Zayıf gelen karnemdeki matematiğin defterine tebessümünün formülünü yazıyordum.
Büyüyordum...
Orta okulu liseye bağlayan dönemde adına yazılmış tüm şarkıları dinliyordum, Aşk sana benziyordu ve ben sana şiirler yazıyordum yarım yamalak,yarım kafiyeli. Dershane yıllarımı kitapçıkların cevap anahtarı ile yarışıyla geçirdiğimde, yağmurların buğusunda öpüşüyorduk seninle. İlk telleri döküldüğünde saçlarımın ellerime daha tatlı buluyordun beni. Gözlerimin beyazını seviyordun ve ben hep aydınlıklara bakıyordum. Gözbebeğimden öpüyordu beni bakışların ve yanaklarım kırmızıya çalıyorken 21. yaşımı kutluyorduk tek mumlu pastada. Geceler biriktiriyordum sana, gündüzleri aldığım her nefesin hesabını ödercesine. Uykuya daldı şehir, satırlarım uykulu. Sana bulaşmamış güne demem ben iyi geceler.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?