hayatın ta kendisidir aslında...gündüz birçok şey ile başa çıkmış olmanın verdiği yorgunlukla huzurla karışık başlar...sesler birbiri ardına kesilir yavaş yavaş...kendinle başbaşa kalma vaktidir...sadece günün değil, geçmekte olan hayatın muhasebesi yapılır...gülümseyen maskeler çıkarılır...müzik yavaşlar...her şey olması gerektiği gibi berrraklaşır çoğu zaman...müziğe ve sessizliğe eşlik etmek için bir arakdaş aranır...kimi su kaynatır...kimi soğuk su çıkarır dolaptan...ve eskiler çağırmaya başlar bir bir...- nerelerdesin?...- sorma ya...iş güç işte..uğrayamıyoruz...- e madem geldin...şerefe o zaman...geçerler gözünün önünden bir bir...vay amına koyayım dersin...ne çabuk geçmiş zaman...dönüp küllüğe bakınca anlarsın zamanın geç olduğunu....- ben kalkayım yavaştan...malum sabah iş var...geçirirler seni yatağına kadar...kimi zaman orda bile yalnız bırakmazlar ya...neyse...ve bütün ışıklar göz kapatılınca kapanır aslında...hayat susar...sen susarsın...her şey alarm sesine kadar....
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
