forzanarchy

dağınık bir adam, hemde çok dağınık
odası dağınık, düşünceleri dağınık
üstelik birde karışık ki sormayın...
kafası karışık, hayatı karışık...
kimi zaman öylesine yaşıyor.
kimi zaman ölesiye tutunuyor hayata
tutarsız vesselam, arkadaşlarıda öyle diyor tutarsız...
çocukluğunu özlüyor,
arkadaşlarını, oynadıkları oyunları
o masumluğu arıyor belki de...
kirlendiği kadar kirletmiş olmanın verdiği hazımsızlığı sodanın geçirmeyeceğini bilecek kadar da aklı başında,
anı yaşıyor lakin anla savaşıyor...
kolay sevmiyor, severse de vazgeçemiyor işte her zaman bundan kaybediyor...
onun en büyük düşmanı dili, tutamıyor hakim olamıyor...
haklı olduğu meselelerde bile bir şekilde suç üstüne kalabiliyor
o kadarda bedevi şanslı yani...
griyi sevmiyor, hayatın ya siyahında yada beyazında olmaktan hazzediyor..
ama neşeli,
birçok arkadaşına göre yüzü her zaman gülüyor,
ama o biliyor içinde kopan fırtınalarını
rüzgar ekmeyi seviyor, fırtına biçerkende hiç bozuntuya vermiyor...
çocuk o daha, eşşek kadar olmuş ama hala çocuk...
dışarıda oyun oynarken annesinin sepetle saldığı suyun tadını arıyor hala her yudumunda...
mahallesine gelen insan gücüyle çalışan dönme dolapları özlüyor,
o günlerde yaşadaığı temzi hayatın peşinde belki de,
şimdilerde insanların yüzüne baktıkça iğreniyor,
eminim ki gece gündüz kendini sorguluyor
alıp başını gidebileceği bir yeri kalmamış
kaçamıyor artık, unutamıyor,
ama savaşamıyor da yalaka insanlarla...
sorumluluklardan sorumlu olmaktan bıkmış,
koy götüne diyebilmek için uğraşıyor...
ama bir de hayatında beşiktaşı var...
daha kırkı çıkmadan babasının kundakta stada götürmüş olmasıyla övünüyor..
90 lı senelerde gelen şampiyonluklarda kazanda açıp pipisini göstermiş beşiktaşlı amcalarına
saygısızlık etmiş, ayıp etmiş tanınmaktan korkuyor...
elinden geldiğince deplasmanlara gidiyor,
bu yolda 3 kere işinden kovulmuş olmakla bile övünüyor..
sevmiyor beşiktaşı emin olun sevmiyor,
ona aşık felan da değil,
o beşiktaşa tapıyor, beşiktaşla yaşıyor...