arapça konuşan insanlara kürtçe konuştuklarını sanıp saldıran bir zihniyetin, akıl, mantık ve vicdan yoksunu taraftarlarının terörist damgası vurmak için bin bir takla attığı katliam mağduru.
hakkında sosyal medyada çıkan fotoğraflara bakıp onu silahla, şiddetle ilişkilendirme çabasının masum bir aklın ürünü olmadığı apaçık. buna piyon olma naifliği affedilebilir ama bunda ısrar tahammül edilemez.
ece dinç'i bir kenara bırakarak ayrıca şunun altını bir çizeyim. kendine ülkücü gençlik diyen güruhun elindeki satırları, silahları, bıçakları, bu edevatla yaptıkları saldırıları, işkenceleri ve hatta katliamları çok iyi bilirim. sadece ıslık çaldığı için saldırdıkları insanları iyi bilirim. ama karşılığında cezalandırıldıkları zaman da mağdur edebiyatı yaptıklarını da, köpek gibi uluduklarını da iyi bilirim. aynı şekilde islamcıların da sadece ramazanda oruç tutmadığı için nasıl ve neyle saldırdıklarını iyi bilirim. cezalandırıldıklarında da nasıl ağladıklarını. silah ya da şiddet tasvip ettiğim şeyler değil. ama bunun bir zorunluluk olduğunu da kabullenmek zorunda kalıyorum. ernesto che guevara devrimi kitaplarıyla yapmadı. denizler, mahirler filistin kamplarında gerilla eğitimi aldılar. sanki abdullah çatlı elinde gülle yaptı katliamlarını. vesselam birileri birilerinin canını yaktıkça başka birileri de eline silah alacak. firik dede'nin oğlu behzat firik'in öldürülüşü hikayesi ve infazcının sonu bunun bir örneğidir misal. birgün yazarız buraya da.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?