çocukları uyutmuş bir ebeveyn edasında sigaramı tüttürüyorum şu an...hafiften müzik geliyor kulağıma..ne çaldığı mühim değil...uzatmışım ayakları...yaklaşık 4 saat sonra uyanacak olmak mı....hiç mi hiç umurumda değil...lakin böyle keyifli olunmuyor her zaman...tadını çıkarmak lazım....
çoğu yazar pirelerle haşır neşir muhtemelen şu an...benimse çıkıp ankara sokaklarında iki turlayasım var...hem de çıplak ayak...sen hiç şehir sokaklarında çıplak ayak yürüdün mü ey sözlük ahalisi?..öyle ayakkabı sıktığı için falan değil...evden çıplak ayak çıkmaktan bahsediyorum...her gün yürüdüğün yolları tabanında hissetmekten bahsediyorum...bırak cam kırıklarını şimdi...dikkat edersen batmaz...hissetmekten bahsediyorum...bir şehri hissetmekten...biliyorum saçma geliyor...hatta öyle belki de...ama niye arada saçmalamayalım ki...hep düzgün yaşanmaz ki bu hayat...neyse...
bir yanda beni hissetmeye çağıran sokaklar...diğer yandan beni sorumlu davranmaya çağıran bir yatak...bakalım kim kazanacak...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?