bir erkekğin ancak kendisini kaybettikten sonra erkek olabildiğidir...sorumluluk diye hayat çöker omuzlara...çalışır çabalarsın...başardığın ilk şeyden sonra sevinemezsin gerektiği kadar...buruk olur....keşke olsaydı da gurur duysaydı benimle dersin...baba olduğunda anlarsın zamanında niye tartıştığınızı....sana neden bağırdığını...neden kızdığını....neden eve yorgun geldiğini...zamanında anlayamazsın çünkü...o vardır....
şöyle bir anektod vardır kendisine dair:
17 yaşındayken babam hiçbir şeyden anlamayan, özgürlüğümü kısıtlayan biriydi benim için...ben 25 yaşıma geldiğimde o adam her konu hakkında bilgili, ne zaman ne yapılacağını bilen bir adam haline gelmişti...insan 8 yılda nasıl öğrenebilir bütün bunları????
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
