yanyana sıralı somurtuk insanlardan ibaret olan bir taşıma aracı sandığım dolmuş bu gün bana insaniliğini gösterdi sözlük. yanımda uzun sakallı metalci bir abi oturuyordu ki göz yaşlarımı görünce bana mendiller uzatıp durdu ve tüm dolmuş dönüp bana yumuşak tonlu tesellilerde bulundu. "vay be" dedim kendi kendime. insanlık hem ölmemiş hem de insanların içi pas, küf, yosun tutmamış. gidip sözlüğe yazayım bunu dedim. ve işte...
dolmuş; insanların duymuyor gibi yapsalar da bir süreliğine sizi duyup gördükleri yerdir
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?