beşiktaş

beşiktaş, siyah beyaz renklere gönül vermek, dünyanın bu en büyük aşkını yaşamak, bu aşkı anlatacak kelimeler bulamamaktır.

yağmurlu bir günde, o kutsal çubuklu formaya aşık olmaktır, ölmeye gitmektir takımınla. bir sonraki maçı, sanki sevdiceği bekler gibi beklemektir.

umuttur beşiktaş, en kötü gününde yüzünü gülümsetendir. bazen kahredendir, içten içe kızdığın, bazen kırıldığın ama yine de bir şey diyemediğin, içine attığın o sevgi dolu hüzündür. en kötü günde bile, bu gün de beşiktaş ulan! diyebilmektir.

yaşamdır o beyaz, o siyah ölüm korkutmaz hiç bir zaman. ne de olsa o ölümle yaşamı ayıran çizgi, siyahla beyazı ayıramaz ki!

şereftir beşiktaş, şeref bey'dir, süleyman seba'dır, baba hakkı'dır. renklere aşık olmaktır, herkes gelip geçerken, o aşkın baki kalmasıdır.

vefadır beşiktaş, o forma için ter dökeni bağrına basmaktır, ama o formayı kirletene, itibarını düşürene, duruşuna zarar verene en büyük tepkiyi koymaktır.

beşiktaş, onun aşkıyla doğmaktır, mesafelerin önemsiz olmasıdır. tek taraflıdır bu aşk, menfaat beklememektir, sadece sevmektir, ne sevinmek için ne de sevilmek için.

sorumluluktur beşiktaş, sadece taraftar olmak değil, insan olmaktır, insanlık için mücadele etmektir. ırkçılığa karşı olmaktır, insanı insan olduğu için sevmektir.

hiç bir zaman beşiktaş, beşiktaşlı için sadece bir takım değildir, yaşamdır, son umuttur, asla tükenmeyecek bir aşktır.