paradoks.
her zaman bulunmadığın yer en güzel değil midir zaten? yaşayamadığın zamanlar ya da kazanılmamış zaferler, hep keşke ile başlayan cümlelerin öznesi değil midir hayatın içinde? eksik bir parça hep yok mudur yaşamın puzzle'nda? kalabalıklar, aslında en büyük yalnızlıkların toplanma yerleri değil miydi yüzyıllardır ve aranan hep biraz eksiliğin parçaları değil miydi meydanlarda? yahut bir annenin aç kalan çocuğunu düşünerek aç kalktığı sofralar hep bir tabak eksik değil miydi? eksik değiliz aslında, çünkü hayat asla 'tamam'lanamayacak cümlelerin gizli öznesi olarak kalacak.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
