ahmet ümit'in akışı gereği mektuplardan oluşan romanı.
çok tatlı bir işleyişi var diyebilirim. mektup tarzında olması, birinin yaşadıklarını okuyor gibi değil de arkadaşınız size başından geçenleri anlatıyormuş gibi bir his uyandırıyor. bu da olayın içine girip, karaktere her fırsatta hak vermenizi kolaylaştırıyor.
okuması uzunluğu sebebiyle zor, baktıkça içim darılıyor itiraf etmek gerekirse [ybkz]swh[/ybkz] ama güzel güzel cici cici ilerliyoruz. bakalım hayırlısı [ybkz]swh[/ybkz]
edit: kitabın ilk sayfasında şöyle bir not var; "10 ekim 2015 cumartesi günü, ankara'da katledilen barış savunucularının aziz hatırasına..."
bu ince hareketi için de kitabın yazarın ahmet ümit'e teşekkürler.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
