bazen o stresin içinde kahkahayla güldüren.
bi' keresinde koltuğa sinmişim, bir yandan elimi kemiriyorum bir yandan da koltuğun kenarını söküyorum sinirimden. annemin o esnada ne yaptığını görmüyorum ama gol atıyoruz. ba atıyor. ben aşka gelip allaaaahuuekber deyip annemi kucaklıyorum, zaten ufak tefek kadın tutup kaldırıp atabilirsin masanın üstüne mesela, neyseki gaza gelip o kadar hayvanlaşmıyorum. şaşırıyor kadın, ''canım acıyo bıraaak bıraaaak'' diyor bi' yandan. nereden öğrendiyse totemi öğrenmiş. sonra ben sakinleşince diyor ki ''tam gol atarken sandalyeye oturuyordum, bak şimdi ben oturup kalkıcam oturup kalkıcam yine gol atcak beşiktaş'' diyor. bunun inancıyla kadın resmen 20-25 kere oturup kalktı sandalyeye. ona gülmekten ne maç stresi kaldı ne bi'şey. yerim ya.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
