beşiktaş futbol takımı

çocukluğumun beşiktaş'ından farklı bir psikoloji ile sahaya çıkan takımım.

eskiden anadolu takımlarıyla falan maçımız olduğunda akşam kaç tane atarızın hesabını yapardık. her maç başladığında bu maçı kazanacağız diye büyük beklenti içinde olur, yenilmek çok çok çok düşük bir ihtimal olarak kalırdı gözümüzde. ulan koskoca beşiktaş bu, nasıl yenilir ufak anadolu takımlarına. avrupa maçları olsa hadi neyse yenilme seçeneği aklımıza gelirdi de lig maçlarında çok gelmezdi açıkçası. aradan yılları geçti kara bulutlar biriktikçe birikti, dağılmadı hiç çöktü beşiktaş'ın başına. önceleri "büyük dağın dumanı da büyük olur" dedik umutla baktık geleceğe ama geldiğimiz şu günlerde görüyoruz ki eski günler geride kalmış, o büyük beşiktaş ruhu gitmiş. şimdilerde ara sıra uğruyor kendini hatırlatıp yürek cızlatıp gidiyor o ruh.

neyse lüzumsuz edebiyata girmeyeyim hiç, konu dağılmasın. günümüzün beşiktaş futbol takımına bakıyorum. takım sahaya çıkmadan içimde bir endişe, kadroya bakıyorum diziliş falan nasıl olacak hesap ediyorum, galibiyetin yollarını arıyorum. eskiden ise kadroya hiç bu gözle bakmazdım. kadroya en sevilen oyuncular ilk 11'de mi diye bakılırdı. kadroda kim olduğu önemli değildi, kralı gelse beşiktaş formasını giymiş kartal yürekli futbolcular karşısında pençemizin altında kaybolacaktı. hele anadolu takımları kimdi be, 3 5 maç iyi oynadıkları o döneme gelirse çok çok 1-0 ya da 2-1 gibi skorlarla bize mağlup olur evlerine dönerlerdi. velhasılı kelam artık takım sahaya çıktığında içimde o eski rahatlık, büyük beşiktaş ezer bu maçı duygusu yok. en ummadığım maçlarda en olmadık sonuçları alıyoruz. bu akşamki (bkz: 27 eylül 2014 beşiktaş eskişehirspor maçı) mesela... lan eskişehir kimki biz karşısında bu kadar zorlanıyoruz derdim evvelden, ama artık öyle değil işte. belki anadolu kulüpleri eskinin gariban futbolcuları değil, belki ülkede futbol gelişti, orasını bilemem ama eski beşiktaşlılık yok be abi, kalmadı.

çok üzüldüm bu akşam. puan kaybına mı? pek sayılmaz... o eski maç günlerindeki o büyüklük hissini bir daha yakalayamayacağım diye üzüldüm. çocuklarım o asil ruhu hissedemezse ya diye düşünerek üzüldüm.

dolmuşçuların diline "arkayı fenerleyelim [ybkz]swh[/ybkz] abiler" sözünü pelesenk ettiren beşiktaş'ı çok özlüyorum...